คลังความรู้สื่อสังคมออนไลน์

วิถีบ้านเรา : กะทกรก
ชื่อเรียกอื่นๆ เช่น ผักขี้หิด รุ้งนก เงาะป่า เถาสิงโต หญ้ารกช้าง ฯลฯ เป็นไม้เถาล้มลุก ลำต้นมีริ้วและขนสั้นนุ่มกระจาย มีขนต่อมยาวตามหูใบ ก้านใบ และแผ่นใบ นอกจากมีสรรพคุณทางยาสมุนไพรที่หมอพื้นบ้านใช้รากแก้ความดันโลหิตสูง เถาและรากสด ต้มแก้ปัสสาวะขุ่นข้นแล้ว ส่วนของยอดอ่อน ผลอ่อน ยังใช้ทำเป็นอาหาร ผักจิ้มน้ำพริก หรือต้มแกงได้อร่อยไม่แพ้เมนูอาหารริมรั้วอื่นๆ เลย นอกจากนี้ผลสุกสีเหลืองก็ยังนำมากินได้ รสเปรี้ยวอมหวานอร่อยน่าลิ้มลอง

(เครดิตภาพ : กิมหยง, ว่าที่ร.ต.สมโชคเฉตระการ)

"กาลครั้งหนึ่ง"

แกงป่าปลาช่อนนา
เป็นแกงที่ไม่ใส่กะทิ คำว่าแกงป่า ทำให้เรานึกถึงวิธีการปรุงที่ไม่ยุ่งยาก มีผัก มีสมุนไพรนานาชนิด เป็นอาหารที่ดีต่อสุขภาพ สำหรับปลาช่อนที่ใช้ในการปรุงแกงป่าควรเป็นปลาช่อนจากแหล่งธรรมชาติมากกว่าปลาช่อนเลี้ยงเพราะจะได้รสชาติที่ดีกว่า เวลาพูดถึงแกงป่า เรามักจะนึกถึงอาหารอะไรที่ทำง่ายๆ เพราะมีการเล่ากันต่อมาว่า คนในอดีตเวลาเข้าป่าแล้วนึกอยากกินอะไร ก็ทำอะไรที่ง่ายๆ ก็คือตั้งหม้อแล้วหาพริก หาสมุนไพรที่มีอยู่หาได้ในป่า โยนลงไปในหม้อ

แกงป่าจึงประกอบด้วยผักต่างๆหลากหลายชนิด อาหารชนิดนี้เมื่อกินก็จะได้ประโยชน์จากผักและสมุนไพรล้วนๆก็คือได้เส้นใยอาหารที่ช่วยในเรื่องของระบบขับถ่าย ช่วยขับสารพิษออกจากร่างกายช่วยในการลดไขมัน หรือถ้าหากบางครั้งเราใช้ผักบางอย่างเช่น มะเขือเปราะ มะเขือพวงเข้าไปด้วย ก็สามารถช่วยลดน้ำตาลหรือทำให้น้ำตาลดูดซึมได้ช้าลง เหล่านี้ก็คือประโยชน์หลักๆ ของการบริโภคพืชผักสมุนไพรมากๆ ที่สำคัญหากไม่สามารถกินรสเผ็ด ก็อย่าปรุงให้เผ็ด เพราะถ้าหากร่างกายของเราไวต่อความเผ็ด มันอาจจะทำให้เกิดผลเสียก็คือ ทำให้เยื่อบุทางเดินอาหารระคายเคืองมาก ก็อาจจะเกิดอาการท้องเสีย อาหารที่กินเข้าไปแทนที่จะได้ประโยชน์ก็กลับมาเป็นโทษแทน

ถึงแม้พริกจะมีประโยชน์มากก็ตาม แต่เรื่องความเผ็ดร้อนของพริกนั้น จะช่วยในเรื่องการขับเหงื่อ ช่วยเร่งการเผาผลาญพลังงานในร่างกาย ดังนั้น คนที่กินอาหารรสเผ็ดบ่อยๆ มากๆ ส่วนใหญ่ร่างกายจะเผาผลาญพลังงานได้ดี นอกจากนี้สารแคปไซซินที่อยู่ในพริกที่ให้รสเผ็ด ก็ยังมีรายงานว่าสามารถช่วยป้องกันโรคบางชนิด เช่น ลดการดูดซึมน้ำตาลได้ หรือช่วยป้องกันการอักเสบ

(เครดิตข้อมูล/ภาพ : สถาบันโภชนาการ)

กิน “ข้าวกล้อง” เป็นยา
การที่ข้าวเปลือกถูกขัดสี ทำให้สูญเสียสารอาหารไปเป็นจำนวนไม่น้อย ยิ่งขัดสีเป็นข้าวขาวหลายครั้งเท่าไร สารอาหารยิ่งเหลือน้อยลงไป การหันกลับมากินข้าวกล้อง เหมือนบรรพบุรุษของเรา จึงเป็นวิถีชีวิตที่ถูกต้อง ช่วยไม่ให้เป็นโรคอันไม่ควรจะเป็น เนื่องจากขาดสารอาหาร

วิธีหุงข้าวกล้อง
1. ก่อนซาวข้าวควรเก็บสิ่งแปลกปลอมออกเสียก่อน และซาวข้าวเบาๆ ด้วยเวลาสั้นๆ เพียงครั้งเดียว เพื่อไม่ให้วิตามินสูญเสียไปกับน้ำซาวข้าว
2. การหุงข้าวกล้องนั้น ต้องใส่น้ำมากกว่าหุงข้าวขาว การหุงข้าวกล้อง 1 ส่วนจึงควรเติมน้ำประมาณ 2-3 เท่า ถ้าจะให้ประหยัดเวลาหุง ควรแช่ข้าวกล้องก่อนประมาณครึ่งชั่วโมง วิธีนี้อาจทำให้สูญเสียวิตามินบางอย่างที่ละลายน้ำไปบ้าง แต่ไม่แนะนำให้แช่ข้าวเป็นเวลานานๆ โดยเฉพาะข้าวที่มีสี แต่ถ้าจำเป็นต้องแช่ข้าว แนะนำให้ใช้น้ำที่แช่ข้าวนำกลับไปใช้ในการหุ้ง เพื่อลดการสูญเสียสารต้านอนุมูลอิสระในข้าว โดยเฉพาะข้าวสี
3. สำหรับข้าวใหม่หรือข้าวเก่านั้น จะมีผลต่อการหุงต้มเช่นกัน เพราะข้าวใหม่เมื่อหุงสุกจะมีลักษณะเมล็ดข้าวติดกันมาก ส่วนข้าวเก่าเมื่อหุงสุกการติดกันของเมล็ดข้าวจะน้อย เนื่องจากข้าวเก่าเมล็ดข้าวจะแห้งกว่าข้าวใหม่

เหตุนี้จึงทำให้บางท่านหุงข้าวแล้วบอกว่าใช้น้ำมากเท่าเดิมทำไมข้าวจึงแฉะหรือร่วน ซึ่งก็ต้องถามผู้ขายว่า เป็นข้าวเก่าหรือข้าวใหม่ ส่วนจะให้แฉะหรือร่วนแล้วแต่จะชอบ ผู้หุงข้าวจึงต้องใส่น้ำให้เหมาะสมหรือต้องใช้ศิลปะในการหุงเช่นกัน

ฝึกกินข้าวกล้อง
1. คนที่เพิ่งหัดกินข้าวกล้อง อาจใช้วิธีง่ายๆ คือนำข้าวกล้องผสมกับข้าวขาวในอัตราส่วน 1 : 2 โดยแช่ข้าวกล้องก่อนนำไปหุงรวมกับข้าวขาว เพื่อจะได้สุกพร้อมๆ กัน และค่อยๆ เพิ่มปริมาณข้าวกล้อง จนเปลี่ยนเป็นข้าวกล้องทั้งหมด ท่านก็จะกินข้าวที่ได้คุณค่าอาหารอย่างเต็มที่
2. การกินข้าวกล้องก็คือควรกินขณะยังอุ่นๆ โดยทั่วไป พอข้าวสุก ทิ้งไว้ให้ข้าวระอุประมาณ 5-10 นาทีแล้วควรรีบกิน ข้าวจะนุ่มกินได้ง่าย และให้ค่อยๆ เคี้ยวพอละเอียด จะได้รสชาติหวานอร่อยของข้าวกล้อง
3. ควรกินข้าวกล้องที่สุกแล้วให้หมดในมื้ออาหารนั้น เพราะข้าวกล้องบูดเสียได้ง่ายกว่าข้าวขาวทั่วๆ ไป